Dag 15

Wat vliegt de tijd alweer twee weken onderweg. We gaan richting de stad Perito Moreno. Maar het schiet niet erg op het lijkt Parijs Dakar wel honderden kilometers over slechte piste (grindwegen) de stenen vliegen alle kanten op. Het landschap werkt ook nog niet erg mee veel van hetzelfde, en overal stof. Het stof wordt ook je auto ingeperst, dus alles is stoffig. Maar ja dat is ook avontuur. Ongeveer130 kmvóór Perito Moreno is een zijweg naar Cueva de los Manos. Dit willen wij morgen gaan bekijken en daarom slapen wij vannacht in een gammel hotelletje gedateerd 1943 “in the middle of nowhere”. De kamer was niet veel er was wel warm water, en er was ons eten beloofd. De soep ging nog wel, daarna een stukje vlees met spaghetti en een gelatine puddinkje toe. Het kostte samen met de kamer 600 pesos oftewel 100 euri! Hier zijn we afgelegd.

Dag 16

Na een slecht ontbijt op naar Cueva de las Manos, of ook wel vrij vertaald de grot van de handjes. Hier zijn muurschilderingen van wel 8000 jaar oud. We hebben een duidelijke rondleiding van wel anderhalf uur gehad. Dan weer terug naar de RN 40, er bleek een kortere weg te zijn, maar helaas was de grindweg zo stijl en was voor ons autootje niet haalbaar. We hebben het tweemaal geprobeerd en het lukte niet. Dan maar weer hobbelen over de weg die wij gekomen zijn en het was behoorlijke omweg. Na de middag even door Perito Moreno gelopen de laatste80 kmwaren warempel asfalt! We gaan hier vandaan de grens met Chili over (na weer allerlei formulieren te hebben ingevuld, de douane zijn verplichtingen weer heeft gedaan en de koffers weer zijn doorgelicht) om een gedeelte van de beroemde Carratera Austral te gaan rijden. Maar eerst slapen wij in Chile Chico een klein plaatsje aan een schitterend groot meer met besneeuwde bergen. Overigens hebben we nog steeds stralend weer.

Dag 17

Margot is jarig.

Vandaag rijden we langs het Lago General Carrera, aan de Argentijnse kant heet het Lago Buenos Aires. Het is alweer een enorm meer.200 kmlang je kunt bijna heel Nederland er in stoppen. Het is schitterend blauw met besneeuwde toppen er omheen. Onderweg gegeten in een dorps supermarktje, heel bijzonder er kon voor ons gekookt worden. De toebehoren werden ter uit de winkel gepakt. We zaten op een entresol en kijkt neer op het winkelend publiek. Leuk tijdverdrijf om op het eten te wachten. We zijn verder gereden naar Puerto Rio Tranquilo, waar we een dwergenhotel hebben gevonden. Op de gehele bovenverdieping moest Leen gebukt lopen en verder was het ontzettend sober, maar wel met uitzicht op het meer. In de middag zijn we met een boot met z’n tweeën naar een soort watergrotten gaan kijken. Heel indrukwekkend de grote rotsen staan maar op een paar dunne poten.

Dag 18

We hobbelen weer verder nu naar Coyhaique dat viel wat tegen het is een redelijk grote stad maar niet mooi om te zien. We hebben even door het centrum gelopen (dit is de eerste plaats tot nu toe waar we parkeergeld moesten betalen) en een ijsje gegeten. Dan hebben we besloten dat we in Puerto Aysen zullen gaan slapen. Er loopt een mooie asfaltweg hierheen en de stad is ook heel rustig. We vonden een bed en breakfest bij een oud dametje die alleen maar liep te klagen dat het zo warm was. Maar dat vonden wij wel meevallen. We hebben hier de eerste keer buiten op een terras gegeten. Dat was niet vanwege het weer, er zijn gewoon geen terrasjes.

Dag 19

We vertrekken bij ons lieve oude dametje richting Villa Mañihuales. Het eerste deel van de reis ging over mooie asfaltwegen (duurde slechts drie uur) met prachtige berglandschappen. Later werd het weer de Carratera Austral met zijn grind en stof. Heel veel stof, want ondertussen is het 30◦ geworden). Onderweg was er langs de weg een bordje naar een wandeling. Dus de wandelschoenen aangetrokken. De wandeling begon in een Chileens regenwoud, verderop ging het pad steeds meer omhoog totdat het op het einde echt steil was, maar dat werd dan weer beloond met een schitterend uitzicht op een gletsjer met daaronder een meer vol blokken ijs. Boven maar even een crackertje gegeten. Vervolgens iets terug gelopen en hebben wat afkoeling gevonden bij watervallen die van een gigantische hoogte naar beneden kletterden. De wandeling duurde slechts 3 uurtjes. In de middag aangekomen in Puyuhuapi waar we een mooie kamer hebben in hotel Alamagne.

Dag 20

Na een stevig Duits ontbijt gaan we weer op weg naar Argentinië. Dit is weer zo’n reisdag, veel stof met een mooie omgeving. Maar we moeten verder. Aangekomen in Esquel ons reisdoel, bleken alle kamers bezet, dus gaan we naar Trevelin waar we via de VVV een mooie kamer vonden in een complex dat nog maar twee weken open was. Ons appartement was helemaal nieuw de lakens, maar  ook de handdoeken zodat we onder de witte pluizen zaten. (www.painehue.com.ar)  Margot heeft het stof van twee weken uit de auto gebaggerd en de ramen gepoetst, hij is weer als nieuw. ´s Avonds lekker gegeten in een restaurant langs de weg, het leek wel een sterrenrestaurant met de kok Julio die binnen op een soort binnen barbeque de heerlijkste gerechten maakte. (http://www.ruta71trevelin.com.ar/) Dit was het beste wat wij tot op heden gegeten hebben. Margot had een forel met zalmkleurig vlees met heel lekker onbekende vruchten.  Ik een stukje varkensvlees met gecarameliseerde uien. Als je in de buurt bent moet je er zeker gaan eten!!!

Dag 21

We gaan weer verder naar het noorden, via het “Parque Nacional Los Alerces“ een heel mooi park met ook wandelingen. Je moet je wel melden voor het maken van een wandeling. We kozen een korte wandeling van 4 uur naar de Cascade. Naam, tijd, automerk en nummer werden genoteerd. De wandeling ging door een schitterend bamboebos, met ook heel veel bloeiende Alstroemeria. Soms was het nogal steil en ook nog behoorlijk warm. Na drie en een half uur waren we al weer terug en hebben ons keurig  afgemeld bij de administratie (als je dit niet doet gaan ze je zoeken). Buiten het park weer langs de route40. InEpuyèn hebben wij een Cabana gevonden, wel wat duurder omdat het een huis voor 4 personen is, maar wel heerlijk rustig in het bos.