Dag 29

Dit is alweer de vijfde week nog twee weken te gaan en nog veel te ontdekken. Nu gaan we naar Parque National Talampaya, en wel de cañon van Talampaya dit kan alleen met een groepje in een busje. Drie uur duurde onze excursie en kostte inclusief entree 200 pesos p.p. Het geld meer dan waard. Je komt langs schitterende rotsen van meer dan100 m. loodrecht omhoog. Dan maar weer verder de RN 40 richting Chilicito een schitterende bergweg met rode rotsen en veel metershoge cactussen. Ondertussen wordt ook hier weer druk aan de weg gewerkt zodat je zo af en toe moet wachten tot het puin is opgeruimd. We zijn vandaag gekomen tot Aimogasta en hebben een luxe hotel met zwembad, even verkoeling. ’s Avonds om 10.00 uur een pizza met een flesje wijn, bij een temperatuurtje van 29 graden best wel vol te houden.

DAG 30

Als je niet van autorijden houdt dan kan je beter deze trip niet maken, gelukkig houden wij zowel van autorijden als van bergen. De Andes is zo groot dat je dagen en dagen achtereen in de bergen zit. Vandaag gaat de reis naar Cafayate voor de Argentijnen een echt vakantieoord. Ongeveer50 kilometervóór Cafayate in Amaicha del Valle het schitterende Museo
Pachamama bezocht. Hier is niet alleen een museum over de mijnbouw en het leven van de indianen te zien, maar ook heeft  een kunstenaar hier schitterende creaties gemaakt van gekleurde stenen. Aan het einde van de dag een hosteria gevonden in Cafayate met een eigen dakterras. We zitten nu op2000 meterhoogte en het is maar 22 graden dus een beetje fris! ’s Avonds op het Plaza Mayor is het gezellig druk met veel terrassen en muziek. Moeilijk een keuze te maken want er was van alles te beleven. De sfeer was geweldig, op ons terras speelden twee indiaanse jongens (niet met lende doekjes en hoofdtooi, maar gewoon in een T-shirt) op verschillende panfluiten.

Dag 31

Van Cafayate naar Salta en maken op deze route wat uitstapjes. We beginnen bij San Carlos. Dit dorpje van 2000 inwoners is vanaf 1551 vier keer verwoest door de indianen, hier vind je koloniale huizen. We vervolgen onze weg via Quebrada de Las Flechas. Een zeer droog en dor maar schitterend gebied, van zandsteenformaties. Het zandsteengebergte is door de eeuwenlange erosie van wind en regen zo geplooid en gesplitst, dat het lijkt alsof je door een bos van zandpijlen en gerimpelde bergen rijdt. Sommige pijlen zijn meer dan 20 meterhoog. Verder nog even in Angastasco gekeken, leuk klein dorp met een mooi plein. Dan verder via Cachi door naar Salta, vergeleken met wat we onderweg gezien hebben is dit een enorme stad. ´s Avonds op het plaza 9^de Julio een lekker hapje en natuurlijk weer volop muziek. We gaan hier morgen nog wat foto´s maken want er zijn hier heel mooie gebouwen.

Dag 32

Vandaag alweer 1 februari wat vliegt de tijd. Uiteraard eerst met de camera de stad in. De gebouwen zijn in de avond wel wat mooier door de verlichting, maar dan zie je de schitterende bloeiende bomen op het plein weer niet. We nemen de route van Salta naar San Antonio de Los Cobres. Na77 kilometerwas er het gehuchtje Tastil met een museum, het is inderdaad zo klein dat we er voorbij waren voor we het in de gaten hadden, het museum hebben we dus niet gezien. Tastil betekent in de  Diaguita− indianentaal ″Ta″ kloppen op en ″il″ plek, de legende vertelt dat de indianen als zij van de berg afdaalden eerst op de top van de berg klopten. Het gebergte dat wij intrekken heet Altiplano en gaat naar een hoogte van4100 meter. Daarna daal je weer wat af om bij San Antonio de Los Cobres te komen. We blijven hier overnachten het is qua temperatuur op deze hoogte wel even wat anders het is om 20.30 nog maar 18 graden. Toen we hier vanmiddag aan kwamen hebben we nog even een uitstapje gemaakt naar een spoorwegviaduct dat op hele hoge pijlers van60 m(boven de vallei) staat. Deze urenlange autotocht kan namelijk ook per trein worden gemaakt. De trein rijdt alleen vanaf april t⁄m november. Met een snelheid van 35 km/u rijdt de trein door vele tunnels, over bruggen en via haarspeldbochten, van Salta door de Valle de Lerma, in de Quebrada del Toro. Het meest spectaculaire deel is het hoogste viaduct La Polvorilla,4.200 meterboven zeeniveau. De Trein naar de Wolken is met recht één van de Grote Treinreizen ter Wereld. Verder is het hier ’s avonds behoorlijk koud 16 graden is niet echt lekker als je uit de warmte komt.

Dag 33

Gisteravond waren we nogal wat wiebelig vanwege de hoogte, maar vandaag gaat het al weer een stuk beter. Wat doe je als laaglander ook op35 meterhoogte. We gaan naar Jujuy, spreek uit “Goegoej”. De weg was erg wasbordachtig en we moesten hier en daar door behoorlijk diep water, ook waren er stukken dicht gewaaid met zand. Maar ons autootje doet het prima. Verder zagen we hele kuddes Alpaca’s en ezels. Verder onderweg zie je een heel groot wit vlak, dit bleek ”Salines Grandes” een heel groot zoutmeer te zijn. Het was een half uurtje lopen vanaf de weg maar het zag er geweldig uit. Wat verderop langs de weg naar Chili kom je bij het meer toeristische gedeelte, ook hier is het mooi omdat op het zout een laagje water staat en de besneeuwde bergen zich hierin geweldig spiegelen. En dat alles op4000 mhoogte, het verveeld geen moment. Maar we zijn nog altijd onderweg naar JuJuy als we een verzameling Gaucho’s zien. We hebben hier ook even gekeken en men was bezig koeien te brandmerken. We werden enthousiast ontvangen kregen (vies) maisbier te drinken en konden foto’s maken. Verderop bij Pumamarka, een gezellig indianendorp, is een zevenkleurige berg. Geslapen wordt er in Perico. Hier was ’s avonds een carnavalsoptocht, de hele straat ongeveer1 km, was langs twee kanten vol gezet met drie rijen stoelen. Er waren op verschillende plaatsen langs de route omroepers die via grote luidsprekers een kabaal van jewelste maakten. Al snel vielen onze koppen op tussen de plaatselijke bevolking en kreeg Margot een microfoon onder haar neus geduwd, uiteraard speken wij niet veel Spaans maar dat maakte niet uit. Wel was het hele dorp nu op ons geattendeerd en riep men ons na Ola Ollandese. Ze zijn er erg trots op dat Maxima “La Reine Ollanda” wordt. We voelden ons de vertegenwoordigers van ons koningshuis. De optocht die om 21.00 zou beginnen kwam pas om 23.15 op gang. Wij moesten wel kijken want het geheel kwam met veel kabaal langs onze hotelkamer. De optocht is niet te vergelijken met een carnavalsoptocht bij ons. Het is meer zoals je het op de tv ziet uit Brazilië maar dan wat kleinschaliger, veel groepen met mooie kledij en ritmische begeleiding door trommels. Tussendoor werden wij als Ollanders ook nog door de plaatselijke radio en tv geïnterviewd. Om half drie konden wij eindelijk ons bed opzoeken.

Dag 34

We gaan vandaag weer richting terug, het is nog een lange weg voor we weer in Buenos Aires zijn en er is onderweg ook nog veel te zien. Ons doel is richting Salta over een bosweg in een bergachtig gebied, omringd door bergen van6000 mhoog. De afgelopen nacht heeft het hier flink geregend en dat merken wij ook, plotseling lag er een boom over de weg. Gelukkig was men al met het opruimwerk begonnen en konden wij er gewoon door. Op de weg tussen Salta en Cafayate kom je door een geweldige cañon- gebied. Hier toch ook nog maar even naar boven geklauterd, was wel lastig, maar onder applaus van de medebezoekers is het ons toch maar weer gelukt.

Dag 35

We vertrekken uit Cafayte richting Tafi del Valle. Het was weer een wonderbaarlijke rit door de bergen en bosgebied. We hebben hier ook de nodige bloemen en vlinders gefotografeerd. In El Mollar gaan we naar het Parque Las Menhirs (stenen van2,5 mhoog met tekeningen) bekijken. Helaas is dit evenement cerrado, mañana weer open. Vóór San Miquel Tucumán langs de rietplantages, gaan we naar Cordoba. We rijden560 km(even doorbijten) een over grote vlakke groene pampa, met hier en daar een gedeelte waar de grond weer wit is van het zout. Op een enkel piepklein plaatsje na is er geen enkele bebouwing. Dus moeten we in één keer door naar Cordoba. Op een paar bochten na is de weg volkomen recht. Overigens is dit gedeelte het warmste stuk van Argentinië. Op dit moment is het meer dan 40◦, dus de airco maar gebruiken. We vonden een hotel50 kmvóór Cordoba, in Jesús Maria (dit hebben we niet zelf verzonnen)!